Vind je kracht, verhaal van Agnes
Gepubliceerd op: 7-01-2016
Mijn naam is Agnes van Overveld. Ik ben echtgenote, moeder van drie, pr- en communicatiemedewerkster, vrijwilligster, meningitis-survivor.
Mijn leven liep op rolletjes tot ik in 2010 hersenvliesontsteking kreeg. Het had een grote impact op mijn leven. (En op dat van mijn gezin!) Ik probeerde te re-integreren in mijn baan als apothekersassistente, tevergeefs. Mijn vertrouwde sociale leven wilde ik oppakken, helaas. De onuitputtelijke energie die ik altijd had, verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik moest leren leven met een verstoorde prikkelverwerking, cognitieve beperkingen en chronische vermoeidheid. Wat vond ik het erg om mijn oude leven achter me te laten, maar gelukkig had ik nog een leven. Ik moest het alleen opnieuw zien in te richten. En dát was makkelijker gezegd dan gedaan.
Veel hulp van het ziekenhuis waar ik hersenvliesontsteking opliep kreeg ik niet, dat maakte dat ik mijn eigen weg naar herstel zocht. En op die weg heb ik veel heb geleerd; over mezelf, van en over anderen. Het was een weg waarop ik balans moest zien te vinden tussen mijn doorzettingsvermogen en het loslaten van wat niet meer was. Een weg waarop ik mijn lot moest accepteren, veel zelf moest doen; maar het niet alleen hoefde te doen. Die weg (lees: mijn weg) deel ik in een boek, genaamd Windkracht 6, dat ik geschreven heb om lotgenoten op weg te helpen en om onzichtbaar letsel zichtbaar te maken. Jawel, ik schreef een boek! En dat terwijl ik vijf jaar geleden slechts tien minuten kon lezen. Ik werkte hard aan mijn herstel, en… ik heb geluk gehad!
Geluk bij een ongeluk welteverstaan; mijn hersenvliesontsteking zette veel in gang. Toen ik door restverschijnselen mijn baan verloor, ging ik doen wat ik nog wel kon: vrijwilligerswerk 1 op 1. Zo kwam ik bij een vrouw terecht die blind is vanaf haar zestiende. Je zult dát meemaken, is wat ik dacht. Hoe had ik kunnen vermoeden dat juist deze vrouw die verdorie al bijna zestig jaar niet ziet mijn wereld weer kleur gaf. Het vrijwilligerswerk werd een hechte vriendschap. En de warmte uit die vriendschap deel ik ook in Windkracht 6.
Mijn liefde voor schrijven is aangewakkerd doordat ik veel zakelijk schrijf. Ja! Ik heb inmiddels weer een baan, maar dan onder aangepaste omstandigheden. Fantastisch. Ik ben nu pr- en communicatiemedewerkster voor zeven apotheken. Plannen, organiseren en communiceren gaat me goed af zolang ik prikkelarm werk, één ding tegelijk doe, korte pauzes neem en een iets trager tempo aanhoud. Ik vind het bijzonder dat mijn werkgever mijn mogelijkheden ziet in plaats van mijn onmogelijkheden. ‘Dat heb je aan jezelf te danken,’ zeggen ze als ik hen daarvoor bedank. Toch blijf ik het bijzonder vinden. Daarom wil ik aan de eerste alinea, na meningitis-survivor, nog twee woorden toevoegen… bofkont en auteur.
|
Beste NAH-er, Auteursfoto: |
 |